الینا دنیای مامان و بابا

پدر که شدی ... با تمام سختی ها و مشقتهای روزگار،با دیدن غم فرزندت میگی: نگران نباش درست میشه،خیالت تخت من پشتت هستم پدر که باشی... سردت میشه و کت بر شانه فرزندت میندازی.چهرت خشن میشه و دلت دریایی.آروم نمیگیری تا تکه نانی نیاوری پدر که شدی... عصا میخواهی ولی نمی گویی ،هر روز خم تر از دیروز،جلوی آینه تمرین محکم ایستادن می کنی پدر که شدی... در کتابی جایی نداری و هیچ چیزی زیر پایت نیست.بی منت از این غریبگی هایت می گذری تا پدر باشی پشت خنده هایت فقط سکوت می کنی پدر که شدی... به جرم پدر بودنت حکم همیشه دویدن برایت می برند ،بی اعتراض به حکم فقط می دوی،  بی رسیدن ها می دوی و در تنهاییت نفسی تازه میکنی پدر که شدی ... پیر ...

مادر که شدی دنیات عجیب و غریب میشه... مادر که شدی دنیات کوچیک میشه...اینقدر کوچیکه که هیچ کس غیر از خودت این دنیا رو نمی تونه ببینه...دنیات میشه عروسکها...دنیات میشه رنگها... دنیات میشه بچت...با بچت شیر می خوری ... چهار دست و پا راه میری...با بچت رشد میکنی و بزرگ میشی...اینقدر بزرگ که همه می فهمن مادر شدی. یهویی کوه میشی،توانت میشه هزار برابر.دیگه مریض نمیشی...دیگه نمی نالی. دیگه حتی از سوسک هم نمی ترسی. مادر که شدی دنیات میشه تغذیه،آموزش و پرورش.دیگه وقت نداری یه صبح تا شب بری خرید واسه یه مانتو...وقتت میشه طلای هزار عیار!نایاب نایاب... وقتت میشه بچت...حالا کوه شدی اون می خواد ازت بره بالا.قدرتمند میشی...ولی بازم دنیات کوچیکه...دنیات ...

یادش بخیر پارسال همین موقع ها بود که هر روز یه گربه ای می رقصوندم و مامانی رو هی با ترس و لرز می فرستادم بیمارستان.آخه دیگه خونه دلی مامانم واسم تنگ شده بود و منم دلم می خواست اونایی که با هام حرف میزدند و شعر می خوندند رو ببینم. اما هر دفعه دوباره ما رو می فرستادند خونه و منم به محض رسیدن به خونه دنبال یه کلک تازه می گشتم.... خلاصه  اینکه خیلی زود گذشت .چون وبلاگمو از شش ماهگی شروع کردم  یه چند تا عکس از وقتی خیلی بچه بودم  می ذارم : اولین عکس بدو ورود به خونه:(تو رو خدا بابامو نگاه کنید ) تو دل مامان خیلی خوش میگذشت به خاطر همین تپل تر از الان بودم(  مامان جونم  میگه بمیرم الهی بچم چشم خورد)   ...