از وقتی رسما واسم تولد گرفتند کم کم دارم خوب می شم.دیروز دوست جونای مامانم اومده بودند خونمون و خدا رو شکر این دفعه فقط نیم ساعت اول ازشون می ترسیدم و به مامانم چسبیده بودم.فکر کنم از قبل مامانی بهشون گفته بود که بهم محل نذارند منم هی منتظر شدم نازمو بخرند و منم واسشون ناز کنم ولی اونا انگار صد سال بود که همدیگه رو ندیده بودند و همگی داشتند با هم حرف می زدند منم دیگه حوصلم سر رفت و رفتم با خودم کنار حال با اسباب بازیام مشغول شدم فقط هر از چند گاهی به مامان یه سر میزدم و یه کوچولو بنزین میزدم و می رفتم. فقط طبق معمول همیشه وقتی مامانی رفت ظرفارو بشوره زدم زیر گریه و پاهاشو مثل همیشه چسبیدم که این کارم باعث شد دوستای مامان همه ظرفا رو تا آخر...
جهانم بی تو الف ندارد ....
